اول باید تکلیف خودمان را مشخص کنیم که اصلا منظورمان از آب خوردن چیست. گاهی اوقات ما خرده خوری یا ذره خوری های مان را اصلا به حساب نمی آوریم یا حتی اصلا متوجه شان نمی شویم؛ برای مثال داریم غذا درست می کنیم، شش، هفت خلال سیب زمینی را می چشیم که ببینیم خوب سرخ شده یا نه. می خواهیم یک شام جدید برای همسرمان بپزیم و بیست بار آن را می چشیم که همه چیزش جور باشد.
می گوییم غذا نمی خوریم، ولی وقتی کنار همسر، دوست، یا بچه های مان نشسته ایم و فیلم می بینیم به بشقاب غذای او ناخنک می زنیم، سر یخچال می رویم و درحالی که دنبال کاهو می گردیم که سالاد درست کنیم، یک کتلت از ظهر مانده هم دهان مان می گذاریم یا شاید خیلی عادی به قند معتادیم و بدون اینکه متوجه شویم با هر فنجان چای، 3-2 حبه قند می خوریم و… هیچ کدام از این رفتارهای کوچک ممکن است در ذهن مان نماند، ولی این که ما آدم های فراموش کاری هستیم معنی اش این نیست که بدن مان هم از این کالری های اضافه استقبال نمی کند.
✍️سحرناز یزدانشناس
کارشناس‌ارشدتربیت‌بدنی_حرکات‌اصلاحی
