- هواوپونوپونو به‌سبک مدرن
در دهه ۷۰ میلادی، فردی به‌نام مورنا نالاماکو سیمئونا که یکی از بومیان جزیره هاوایی و درمانگری شناخته‌شده بین اهالی آنجا بود، روش‌های هواوپونوپونو را مدرن‌سازی کرد.
او هواوپونوپونی اجتماعی را به روشی درمانی برای مشکلات شخصی تبدیل کرد.
یکی از شاگردان او به‌نام دکتر ایهلکالا هیو لِن که روان‌شناسی بالینی است، هواوپونوپوی جدید را به شهرت رساند. او مدعی شد با استفاده از این روش درمانی، مجرمان بخش روانی زندانی را در مدت ۴ سال درمان کرده است. پس از مداخله دکتر لن در فرایند درمان زندانیان، آنهایی که به‌شدت درگیر خشونت بودند، اجازه یافتند آزادنه در محیط زندان حضور یابند. همچنین آنهایی که داروهای فراوانی مصرف می‌کردند، دوز داروهایشان کاهش یافت.
بر اساس نظر دکتر لن، هواوپونوپوی جدید ۵ ویژگی اصلی دارد:
تکنیک حل تعارضات درونی؛
مشارکت فرد و خدایش در فرایند درمان؛
حضور فیزیکی شخص در فرایند درمان؛
تکرار ادعیه خطاب به خدا؛
ببخش از سوی خدا.
داستان دکتر لن و زندانیان جانی چه واقعی باشد و چه نباشد، هواوپونوپونو به‌عنوان روشی درمانی در حال مشهورشدن است.
در حال حاضر، تعداد زیادی کتاب درباره این روش درمانی نوشته شده است و در سمینارهای مرتبط با طب مکمل نیز درباره آن صحبت می‌شود.
یکی از اصول تعالیم هواوپونوپونو، اعتقاد به مسئولیت هر فرد در وضع درونی و بیرونی‌اش است. بر اساس این نظر، جهان درون و بیرون به یکدیگر متصل هستند. گرچه فرد مسئول تمام بدی‌ها و مشکلات جهان نیست، هر فردی سهمی در این مشکلات دارد، مشکلاتی که هم درون او و هم بیرون او، یعنی جهان را متأثر کرده‌اند.
درمانگران هواوپونوپونو اعتقاد دارند درمان با دفع افکار منفی، خاطرات بد و حل تعارضات انجام می‌شود. آنچه آنها پیشنهاد می‌کنند با مطالعات روان‌شناسی نیز منطبق است.
بر اساس مطالعات علمی، نگه‌داشتن احساسات منفی در طولانی‌مدت اثر بدی بر سلامتی روانی و جسمی ما می‌گذارد. برعکس هرچه بیشتر توانایی بخشش و گذشت را در خود پرورش دهیم، از استرسمان کاسته می‌شود و در نتیجه سالم‌تر خواهیم ماند.
